In deze blog ga ik de komende winter periode meer aandacht
schenken aan fotografie. Zelf krijg ik de laatste tijd veel vragen over dit
onderwerp. De laatste jaren ben ik me steeds meer gaan toe spitsen op de
kwaliteit van de foto’s. Dit is ook wel nodig, omdat ik mijn foto’s ook
particulier verkoop. Het laatste jaar is er duidelijk weer meer vraag naar mijn foto’s. Mooie
beelden verkopen eenmaal beter dan beelden die er niet uit zien. Als een foto
bij een klant niet aanspreekt zal hij deze ook niet kopen. Zeker in deze tijden
waar bijna iedereen tegenwoordig met een digitale spiegelreflex camera rond
loopt, moet je jezelf wel kunnen onderscheiden. Dit is mij wel aardig gelukt
gezien de vele complimenten die ik de laatste tijd krijg. Mensen waarderen dit
en kijken graag naar mijn fotowerk, voor mij een extra stimulans om nog betere
foto’s te maken.
Als je nu wat rondkijkt op Oypo zie je bijvoorbeeld bij
voetbalwedstrijden dat er mensen zijn die meer dan 100 foto’s uploaden. Van die 100 foto’s is meer dan de helft gewoon slecht en dus eigenlijk niet verkoopbaar.
Ik kom foto’s tegen waar het hoofd van de speler er maar half opstaat, dan
vraag ik me toch af waarom plaats je zo’n foto in godsnaam. Als ik bijvoorbeeld
van een wielerwedstrijd een paar honderd foto’s plaats ga dit weer ten koste
van de kwaliteit. Je gaat dan namelijk ook foto’s plaatsen waar je zelf geen
goed gevoel bij heb qua compositie, belichting, scherpte, ruis en hinderlijke obstakels die teveel aandacht
trekken.
Er zijn ook uitzonderingen zoals de kustmarathon van vorige
week. Hier wil je zoveel mogelijk deelnemers op de gevoelige plaat zetten.
Normaal fotografeer ik in RAW, maar voor de kustmarathon heb ik weer eens in
JPEG gefotografeerd. Deze heb ik dan ook niet na bewerkt, omdat het hier gaat
om heel veel foto’s. Wel pas ik mijn instellingen van picture style aan in mijn
camera en zoek ik de foto’s heel zorgvuldig uit. Foto’s die ik niet goed vind
plaats ik ook hier niet. Toen ik de foto’s uit mijn 7D bekeek op de computer wist ik gelijk weer waarom ik
toen ben overgestapt naar RAW. Het was mij toen al opgevallen dat Canon op de
EOS 7D enorm hoge JPG compressie toegepast in vergelijk met alle voorgaande EOS
modellen. Zelfs op ISO 100 en met helder weer zie ik JPG artifacts in m'n
foto's. Een jpeg bestand van 18 mp uit de 7D heeft grofweg een bestandsgrootte
van 5,4 tot 7,6 mb. Nu ter vergelijking heb ik mijn Canon EOS 1D MK IV ook
gebruikt bij de kustmarathon. Deze heb ik ingesteld op 12,3 mp, hier kwamen
bestanden uitgerold van 5,6 tot 8,4 mb. Gebruik je de volle 16 mp dan lig dit
tussen 7,4 en 9,8. Waarom Canon bij de 7D voor zoveel compressie heeft gekozen
is mij een raadsel. Voor de prijzen van de geheugenkaartjes hoeven ze het niet
te doen, deze zijn tegenwoordig betaalbaar. De Jpeg bestanden van de 7D hadden
wat mij betreft wel wat groter mogen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten